شبکه ایران/ مادر احمد در گفتگوی با ما از فرزندش می گوید که در خانه تو دار بود و هر مشکلی که برایش پیش می آمد، سخنی بروز نمی داد تا مادر نگران و ناراحت نشود.
مادر شریعت از دلهره ها و نگرانی های فرزندش گفت در جریان فتنه سال 1388، از اینکه گوش به امر و فرمان آقا داشت و از حرمت شکنی هاا در آشوبهای خیابانی چقدر رنج می برد. از بیخوابی های فرزندش در آن روزها می گوید که پشت کامپیوترش می نشست و تا صبح از نظام جمهوری اسلامی می نوشت و از آقا و ارزش هایی که داشته های ماست و اگر غفلت کنیم از دست داده ایم و فقط حسرت می ماند و خاکستر اتشی که خود با غفلتمان بر افروخته ایم و داشته هایمان را سوزانده ایم.
آنچه در این میان برای مادر احمد، فهم و درکش دشوار است، اتهامی است که دادگاه بر سر فرزندش آوار کرده است، اتهام تبلیغ علیه نظام!!!
می گوید: "بعنوان یک مادر می گویم، گوشت و پوست و خون احمد، با این نظام عجین شده، او براستی فرزند این نظام است در جمهوری اسلامی بزرگ شده رشد کرده و این نظام را همه چیز خود می داند. چگونه ممکن است احمد تیبلیغ نظامی را کند که آنرا هستی خود می داند؟".
وی می گوید : حتی قاضی پرونده هم بر صداقت، حزب اللهی بودن وشیفگی احمد به نظام و رهبری اذعان دارد. احمد کسی است که در جریان فتنه، در همه تظاهرات هایی که در حمایت و بیعت با رهبری برگزار می شد حضور داشت و در وبلاگش حضور در این تظاهرات ها و گردهمایی ها را تبلیغ می کرد.
مادر احمد، همچنین از تلاش های وقفه ناپذیر خود و دوستان احمد برای تامین وثیقه 100 میلیون تومانی گفت که هنوز به سرانجام و نتیجه نرسیده است: "یکی از دوستان کرمانی احمد از کرمان سند آورد. قاضی دستور کارشناسی سند را داده. اگر درست شود به امید خدا ممکن است در سه یا چهار روز آینده آزاد شود"
مادر احمد، وقتی این جمله را می گوید گریه اش قطع می شود، گویی امید سراسر قلبش را فرا گرفته، آزادی احمد بهترین خبری است که می تواند بشنود، حتی وعده تحقق نیافته آزادی اش هم خوشایند است.
سخن آخر مادراحمد با مراجع قضایی است، می گوید: نباید به این جوانان به چشم مجرمی که با قصد و غرض و برنامه ریزی شده خواسته اند علیه نظام کاری کنند نگاه کرد. احمد خودش را بارها و بارها در جریان انتخابات، فتنه 88 و... ثابت کرده است. نظام و دستگاه قضایی نظام جمهوری اسلامی باید فرزندان نظام را حفظ کند، پناهگاه و نقطه اتکای آنها باشد، حتی اگر احمد اشتباهی کرده باشد، باید مرز بین عمدی بودن و سهوی بودن اشتباه مشخص باشد و قاضی باید این مرزها و ظرایف را ببیند و...